tradycyjne zawody

Penang jest miastem wielu tradycyjnych i nietypowych profesji które pomału zanikają i odchodzą w przeszłość. I tak w Penang spotkać można Pana Kadzidełko od małych i wielkich jak słup kadzideł niezbędnych w chińskich świątyniach, jest też ekipa od kwiatowych girland która od rana do późnego wieczora plecie girlandy i naszyjniki ze świeżych kwiatów, konieczne do czczenia bogów w świątyniach hinduskich, jest również (skoro jesteśmy w dziale Religia) Pan od  songkoków, czyli odświętnych czapeczek  dla muzułmanów. A także tkacz palmowych rolet okiennych, wypychacz pościeli, garaż dla riksz a  także indyjski złotnik który na ulicy Królewskiej kuje 22-karatowe złoto.

Nie wszystkich z wyżej wymienionych dumnych rzemieślników wdzieliśmy, ale planujemy każdego odwiedzić. W zeszły weekend na przykład, ponieważ pogoda uniemożliwiła nam wyjazd z miasta, postanowiliśmy odwiedzić Ciocię Sim, która na liście tradycyjnych profesji w Penang figuruje jako wróżka. Ciocia Sim nie jest jedyną wróżką w mieście, w dzielnicy w której wróży widzieliśmy trzech konkurencyjnych wróżów, z czego dwóch zupełnie nieturystycznych (brak napisów po angielsku), co wskazuje na zapotrzebowanie na przyszłość wśród lokalnej społeczności.

Za 15zł wróżka przepowiedziała G przeszłość czytając w jego lewej dłoni i twarzy i wyglądając przy tym bardzo profesjonalnie. Dodatkową atrakcją był fakt że Ciocia Sim nie mówi po angielsku więc jej przepowiednie, niczym te wypowiadane w narkotycznym transie przez Pytię, musiały być tłumaczone zwykłemu śmiertelnikowi przez delfickiego kapłana (na zdjęciu incognito).

G swoją przepowiednią był wyraźnie rozczarowany: podobno same dobre rzeczy, dostatek i szczęście. Tylko po czterdziestce jakieś wątpliwości, wtedy też G powinien zapuścić wąsy...